O samym Forcie Anioła i pochodzeniu jego nazwy.
Fort Anioła był jedną z czterech fortalicji stanowiących
kręgosłup pruskiej Twierdzy Morskiej Świnoujście zbudowanej na zlecenie pruskiego
króla Frederyka Wilhelma IV. Fort przeznaczony do obrony zachodniego
kompleksu fortyfikacyjnego od strony lądu został wzniesiony jako punkt
artyleryjsko – obserwacyjny dla piechoty. Wraz z Fortem Zachodnim tworzył
umocnienia lewobrzeżnej Świny zabezpieczając zaplecze morskiej twierdzy.
Posiadał stałe łącza z prawobrzeżną fortyfikacją tzw. Twierdzą Portową, która
nie zachowała się do dnia dzisiejszego zniszczona po wybuchu i rozbiórce w
latach 70-tych ubiegłego wieku w ramach prac związanych z rozbudową portu.
Został wzniesiony na planie pięcioboku jako wieżowy fort
redutowy otoczony fosami oraz dwoma wałami ziemnymi z drogą wjazdową prowadzącą
przez groblę i pomost zwodzony.
Sama konstrukcja reduty składającej się z
trzech kondygnacji zwieńczona była basztą obserwacyjną. Ponadto dodatkowe
funkcje obronne spełniała ufortyfikowana, potężna brama wjazdowa otoczona
wysokim murem z otworami strzelniczymi oraz podziemne remizy i schrony
amunicyjne wkomponowane w wewnętrzne jego obwałowania.
Załogę fortu stanowiło ok. 100 żołnierzy pruskich.
Bojowe
właściwości fortalicji zapewniała artyleria lokowana na okalających wałach oraz
w kazamatach, a w samej trzykondygnacyjnej budowli piechota
z bronią ręczną stacjonująca na parterze oraz - na piętrach i tarasie wieży
obserwacyjnej - lekka artyleria polowa. Bardzo ciekawy był sam sposób transportu
armat wraz z amunicją na wyższe kondygnacje, odbywało się to przy użyciu
wyciągarek linowych przez specjalnie do tego celu wydrążone i przystosowane
owalne otwory w stropach.
Decyzję o budowie stałych fortyfikacji Twierdzy Morskiej podjęto
już w 1846 roku ale realizacja projektu została wstrzymana na skutek duńskiej
blokady portu Świnoujście. Prace rozpoczęto dwa lata później w 1848 roku przystępując
do realizacji pierwszej fortyfikacji obronnej u ujścia Świny.
Na plac budowy przybył wówczas sam król pruski a miasto uzyskało obsadę stałego garnizonu wojskowego. W trakcie prac budowlanych poczynając od 1854 roku aż do roku 1858 wzniesiono warowną, rotundową budowlę wyposażoną w dookoła umieszczone otwory strzelnicze dla lekkich dział i broni ręcznej oraz do 1863 roku otaczające ją wały o narysie pentagonalnym i podwójną fosę wodną. Następnie w forcie obsadzony został batalion II-go Regimentu Grenadierów.
W latach 1870-1880 fortalicja została wzbogacona o 3 kazamaty dla dział polowych, schron dla kanonierów oraz magazyn amunicyjny, a załogę stanowili piechurzy i artylerzyści w sile kompanii około 100 ludzi.
Pod koniec XIX wieku przed I wojną światową fortalicję zelektryfikowano, wyposażono w łączność telegraficzną i telefoniczną oraz doprowadzono do niej linię kolejki wąskotorowej łącząca obiekt z innymi fortyfikacjami twierdzy. Dokonano jej przebudowy dodając dwa trawersy z remizami działowymi dla karabinu maszynowego i obserwacyjne. Obsługę Fortu pełnił w tym okresie 34 Regiment Piechoty. Fort zmienił też swoje przeznaczenie stając się punktem dowodzenia co skutkowało utratą jego dotychczasowej roli obronnej.
W okresie międzywojennym z racji przestarzałej konstrukcji i wyposażenia fortyfikacja pełniła funkcje zaplecza i pomocniczego obiektu koszarowego.
Niedługo przed wybuchem wojny przejęta przez niemiecką marynarkę została zmodernizowana i doposażona w urządzenia radarowe oraz nadbudowaną na baszcie stację radiolokacyjną, której fragmenty przetrwały do dnia dzisiejszego. Przystosowany do pełnienia funkcji obserwacji powietrznej, obstalowany przez kompanie obserwacyjno-meldunkową fort stał się stanowiskiem dowodzenia obrony przeciwlotniczej miasta Świnoujście. Na bazie doświadczeń I wojny światowej fortyfikacja została przystosowana również na wypadek ataku bronią chemiczną poprzez montaż pancernych okryw okiennych i gazoszczelnych drzwi.
W czasie II wojny światowej fort został unowocześniony w oparciu o najnowocześniejsze zdobycze cywilizacyjne takie jak centralne ogrzewanie czy łączność radiową.
Po zakończeniu
działań wojennych został przejęty przez wojska sowieckie spełniając rolę posterunku
obserwacyjnego i punktu łączności z okrętami bałtyckiej Floty Radzieckiej.
Z
tego okresu w forcie zachowało się jeszcze wiele elementów wyposażenia radiostacji
radzieckiej.
Fort Anioła dzisiaj
Obecnie fort jest
wydzierżawiony i udostępniony dla zwiedzających od 2004 roku. Ten wspaniały
pomnik architektury spełnia ważną rolę
przekaźnika wiedzy historycznej i kulturowej z trzech kolejnych okresów
stacjonowania tu wojska pruskiego, niemieckiego i radzieckiego.
Odrestaurowany po
renowacji przez Towarzystwo Miłośników Fortu Anioła w Świnoujściu jest
zabytkiem historycznym ocalonym od zapomnienia i przywracanym sukcesywnie do
dawnej świetności stając się widomym muzeum architektury militarnej i
namacalną lekcją historii.
W forcie możemy się
zapoznać z nieustannie wzbogacaną o kolejne zdobycze wystawą materiałów archiwalnych i eksponatów nawiązujących do dziejów twierdzy jak i samego portu
Świnoujście.
Poza
zwiedzaniem zabytkowych zabudowań i pomieszczeń oraz stałej wystawy
prezentującej m.in. eksponaty związane z II wojną światową dodatkowo w forcie zobaczymy salę oręża wikingów, w
której zrobimy sobie zdjęcie przebrani za groźnego Skandynawa oraz salę z
wytworami ze szkła.
Ponadto można tu podziwiać
wystawy fotografii, rzeźby i malarstwa współczesnego oraz uczestniczyć w odbywających
się na jego terenie rozlicznych koncertach, wieczorach poezji oraz tańcach
ognia wykonywanych przez grupy Aubrieta. Najciekawszy jednak wydarzeniem są organizowane
tu pokazy walk rycerstwa średniowiecznego.
Dodatkowo fort
oferuje też zajęcia na strzelnicy gdzie spróbujemy swoich sił w strzelaniu z
łuku, broni pneumatycznej, procy, rzucając toporem lub młotem. Możemy również
rozpalić ognisko lub rozstawić grill w blasku świec i rozkoszować się chwilą
będąc w murach, które były świadkami ważnych zdarzeń historycznych. Wszystkie
te atrakcje są jednak dodatkowo odpłatne.
Fort mieści się na ul. Jachtowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz